Bierhal van formaat
De bierhal van Boekarest zou een van de grootste van Europa zijn, genoeg reden om die aan een deskundig onderzoek te onderwerpen. Ze zijn indrukwekkend en er wordt al volop gerepeteerd en gesoundchecked voor deze middag. De hallen liggen er, de diensters en garçons niet te na gesproken, nog verlaten bij.
Een dienster komt op ons afgelopen en vraagt of we wel gereserveerd hebben. Ik kijk eens rond… euh, is er niet genoeg plaatst? Ze haalt er haar plannetje bij en na wat over en weer geroep en gediscussieer, krijgen we een plaatsje toegewezen. Niet vooraleer ze zich ervan verzekert dat we slechts met twee personen zijn. We houden eventjes het over en weer geloop van de diensters in het oog maar we gaan die lieve mensen hun zenuwen niet verder op de proef stellen en laten de verlaten hal voor wat ze is.
Parijs, Bokrijk of Boekarest?
De stad laat zich niet verkennen zoals een andere grootstad. Toch beetje bij beetje geeft ze zich gewonnen en krijgen we meer en meer vat op haar bezienswaardigheden.
We passeren ook nog de Roemeense Arc de Triomf waar onze appartementeigenaar nogal lacherig over deed. Wij vinden het al bij al nog zo geen slechte reproductie.
We lopen de weg vanaf het Vrijheidsplein helemaal terug tot aan de Plaza Romana (waar ons appartement is) en genieten van deze wandeling langsheen de groene long van Boekarest. Hierbij passeren we het Bokrijk van Roemenië en twijfelen eventjes of we de rest van de voormiddag oude woningen en ambachten van Roemenen gaan bekijken. Toch niets voor ons. We laten dit pretpark links liggen en verkennen de stad verder te voet.
Eens artiest, altijd artiest
Een optocht met stakers voor… we vermoeden betere arbeidsvoorwaarden… komt ons voorbij maar zo’n optochten zijn in België vaak iets grimmiger.
In de namiddag trekken we naar het Plein van de Revolutie waar Ceausescu met de helikopter trachtte te ontsnappen. Het Ateneul Roman, een indrukwekkende concertzaal, roept meer om onze aandacht. Als we ons vergissen van trap komt er een wachter ons nagelopen om te zeggen dat dit de ingang is voor de artiesten. Wanneer hij mij bekijkt zie ik twijfel in zijn ogen. Als ik hem dan nog vertel dat ik een artiest ben, zou hij ons zowaar nog laten gaan ook. Hilde kan haar lach niet inhouden en bijna opgelucht troont hij ons mee naar de ingang voor het publiek.
De zaal is van een schoonheid zoals ik er nog maar weinig gezien heb. Vanavond is er een concert met muziek van Beethoven en Chopin. Onze reisportefeuille spartelt tegen.
Via de toeristinfo, waar we een leuke uitstap voor morgen plannen, sluiten we de rest van de dag af in het Kunstmuseum waar we ons twee uur onderdompelen in de kleurenpaletten van Italiaanse, Vlaamse, Franse en Duitse meesters.
Onze avond bezegelen we in een typisch Roemeens restaurant waar we ons tegoed doen aan hun overheerlijke polenta en goulash van lam.
